oriëntatietocht nummer 07, van het jaar 1978

Oriëntatietocht nr. 7

Schooljaar 1977-1978

Vertrek: Sancta Maria

Rustpunt: café-zaal Roelanzia in Ysselsteyn

Eindpunt:  Kronenbergerhof in Kronenberg

Een heel bijzonder jaar. Mieke en ik gaan trouwen. En wel op 16 juni. Dat betekent dat de oriëntatietocht nog moet volgen. Om alles geheim te houden blijf ik wat de oriëntatietocht betreft gewoon op het ouderlijk adres wonen. Daar wordt alles getypt. Mieke is immers ,samen met het harem van Charles, een van de deelnemers van de tocht. Vanaf 1979 gaat ze op de achtergrond deel uitmaken van de organisatie. Overigens de geheimhouding lukte prima. De uitvoering van de vier deeltjes is dit jaar heel bijzonder. Samen vormen ze het jaartal 1978. Ik kan me nog herinneren dat dit bijzonder tikwerk me veel tijd heeft gekost.

Onder het motto ‘Een oogje in het zeil houden’ krijgt elke groep een fotoblad met daarop 11 foto’s. De foto’s, van de hand van Piet, zijn in willekeurige volgorde geplaatst. De vragen zijn alléén te beantwoorden als men daadwerkelijk de beelden heeft gezien.

Iets over de route zelf. Via het hypotheekdorp – de Walsberg – komen de deelnemers in het natuurgebied De Bult terecht. Daar werd op dat moment nog ‘klot’ gestoken. Foto 6 van het fotoblad laat nog eens overduidelijk zien hoe de oeverzwaluw hier zijn intrek had genomen. Nog niet zo lang geleden ben ik er nog eens terug geweest. Op dezelfde plek. Niets meer van dat alles en er wordt ook geen turf meer gestoken. Maar het is en blijft een prachtig Peelwandelgebied.

Vervolgens doen we richting Ysselsteyn, op de grens van Brabant en Limburg, den Grootenberg aan. Daar staat een bekend kruisbeeld. In de directe nabijheid hiervan passeren de deelnemers ook de Crayenhut, genoemd naar een zekere Michiel van Cray. ‘Hij zou er de tapnering doen, ten gerieve van de passanten die de Peel overtrokken’, aldus de heer H.Ouwerling. Via een binnendoortje belanden we in Ysselsteyn voor de vertrouwde koffiepauze met gebak.

Vervolgens gaat het in de richting van het dorpje Veulen en vervolgens gaat het naar America toe. We rijden over de Zwarte Plakweg die door o.a. Bert Poels en Toon Kortooms is beschreven. We eindigen in het rustige dorpje Kronenberg. Daar neemt Henk van Wijk afscheid van het team van Sancta Maria. Op blz. 18 van het boekje (de 8) leest u nog meer inside-informatie.

Voor het eerst is er ook een officieel juryrapport. En zoals altijd is er geen discussie mogelijk over de antwoorden. En natuurlijk zitten er altijd wel foutjes in. Die neem je sportief gezien voor lief.

In dit schooljaar wordt het verzoek bij de organisatie neergelegd om de tocht te gaan fietsen. Toen al. Uit een enquête die toen is gehouden bleek dat de meerderheid toch voor de auto koos.

Vanaf die tijd worden de fietsliefhebbers geadviseerd om de tocht tijdens de zomervakantie nog eens te fietsen.

De winnaar van deze editie is Charles van de Wegen met zijn haremmeisjes Yvonne Meereboer, Mieke Willems-van Helmond en tenslotte Tonny van Heugten. En meteen was er een verdenking: Mieke zou mij wellicht van alles hebben ontfutseld. De winnaars krijgen elk een spaarvarken. Prijzen werden destijds door Riet Angenendt aangekocht.

Bijzondere vragen en opdrachten:

  • Hoeveel stenen waren nodig om het gat in de gevel te metselen?

                (0 stenen uiteraard voor het gat zelf)

  • Breng een hoed mee die u niet past!
  • Hoe wordt u hier vaarwel gegroet?(Houw dou op de brugleuning)
  • Na het pand met H “21” zitten de bomen behoorlijk in de nesten. Hoe noemt men dit verschijnsel? (heksenbezem)
  • Welk aanhoudend geluid streelt hier uw oren? (waterval)