c. Het eerste ‘setje’ – pieterenmieke.nl

Pieter en Mieke een zogenaamd ‘setje’

‘Gaan stappen’ behoorde ten tijde van Sancta Maria in de zeventiger jaren al min of meer tot de vaste gewoontes. Zo ging het onderwijsondersteunend personeel, met als hoofdmoot de mensen die op kantoor werkten, op kermismaandag altijd op stap. In Deurne valt de kermis altijd in juni. Zaal Brabant op de Liesselseweg was dan in de regel de startlocatie.

En uiteraard zou ik bijna zeggen sloot ik, en ook later Mieke desgevraagd, me daar graag bij aan.

We waren jong en we wilden graag alles meemaken op deze school. De houten kop van de volgende dag, voor zover daar al sprake van zou kunnen zijn, namen we voor lief. De dag erop toch weer even fief op de werkplek. Meestal werd het niet zo heel erg laat. We begonnen ’s middags al om drie uur, vandaar. En met de nodige overmoed keerden we dan tegen middernacht huiswaarts. Op de fiets. Ik weet nog dat Emile van der Wouw de volgende dag aan beide handen al zijn knokkels kapot had. Hij bleek met net iets te veel zelfvertrouwen thuis het gangpad, aan elke kant begrensd door een stenen gevel, op te zijn gefietst. Of neem die keer dat het toch nog iets later was geworden en een aantal personeelsleden ervoor kozen om de nacht op school door te brengen. Heimelijk weliswaar. Directielid Henk van Wijk, Wilfred van Dam, en nog enkele collega’s meer. Tenminste, ik meen me te herinneren dat dit ook ten tijde van Deurne kermis was.

Tegen die achtergrond zou je kunnen zeggen dat de relatie tussen ‘Pieter en Mieke’ is begonnen. Met Deurne kermis 1976 hebben we naar collega’s in ieder geval dat signaal afgegeven. Zelfs nog gedanst bij Zaal Bekkers in de Molenstraat.

(http://www.deurnewiki.nl/wiki/index.php?title=Caf%C3%A9_Bekkers)

Heel bijzonder eigenlijk. Al enkele jaren collega van elkaar en op zeker moment vorm je een koppeltje. Een ‘setje’ zoals leerlingen dat toen al noemden.

Dat was in het begin wel even wennen. Al die reacties van leerlingen op straat. Als wij door Deurne liepen leverde dat altijd wel gegniffel of commentaar. Waren we inmiddels bijna uit beeld dan werd er soms nog wat nageroepen. ‘We hebben jullie gezien’, kregen we daags naderhand dan te horen. ‘Ja, inderdaad, wij jullie ook!’ Maar ook dat soort reacties went op den duur. In de grote zomervakantie besloten we om de directie in te lichten. Op naar Heeze, toentertijd de woonplaats van Elly Sweere en huisvriendin Door Braam. Ze was blij verrast. Nou ja..verrast? Op de openingsvergadering maakte de directrice de verkering voor alle collega’s publiekelijk. Mieke heeft dat altijd bijzonder gevonden.

Vervolgens spraken wij een heel duidelijke gedragscode af. Op school gaan we als collega’s met elkaar om. Sommigen vonden dat soms wel heel erg bekoeld. Toch zijn we daar nooit van afgeweken en hebben privé en werk op die manier altijd gescheiden gehouden. Nieuwe collega’s kwamen er vaak pas heel laat achter dat wij een ‘setje’ vormden. ‘Och, dat is me nooit opgevallen’. Maar dat was dan ook niet de bedoeling.

Op 16 juni 1978 zijn we in het huwelijksbootje gestapt. Het mag toch als zeer bijzonder bestempeld worden dat onze huwelijksmis door een koor van collega´s gezongen werd in de kerk van de Heilige Geest. En de mis was nota bene gecomponeerd door collega Joh Coolen! In dat verband zijn wij iets later op de dag getrouwd zodat de school verantwoord gesloten zou kunnen worden. Welke collega´s kunnen dat ook zeggen? Onderwijstijd werd toentertijd nog niet zo expliciet gemeten. We zijn de directie nog altijd dankbaar dat destijds die vraag gehonoreerd kon worden.

Goed voorbeeld doet volgen is het gezegde. Inmiddels zijn er op onze school in totaal al drie setjes. Annalies & Herman en Jacqueline & Rob!