Teamfoto’s

Hoewel het in het huidige digitale fototijdperk anders doet vermoeden zijn teamfoto’s of groepsfoto’s van het personeel bepaald niet altijd vanzelfsprekend geweest. ‘Vroeger’ werden er incidenteel schoolfoto’s van leerlingen afzonderlijk gemaakt. Klassenfoto’s werden er soms ook gemaakt maar het was destijds nogal prijzig om ze aan te schaffen. Naar een foto van het voltallige personeel werd niet gevraagd, of het moest zijn dat er een speciale gelegenheid was zoals een onderwijsjubileum of iets dergelijks.

Ik kan me nog herinneren dat fotograaf Kanters van FOKA  – eind 70-er jaren – naar school toe kwam om alle eerstejaars op de foto te zetten. Dat was dan hoofdzakelijk ter ondersteuning van de leerlingbegeleiding. Om zo’n fotootje op een persoonlijke begeleidingskaart aan te brengen. Dan wisten we tijdens vergaderingen allemaal ‘over wie we het hadden’. En die kaart verdween na de jaarlijkse geschreven aanvullingen in het archief van de school. Later kwam er ook in het klassenboek een overzicht van foto’s te zitten.

Pas veel later kwamen de klassenfoto’s, een foto van alle geslaagden van het betreffende examenjaar. Of een aparte foto van de betreffende leerweg Mavo, BB, KB of GL/TL. Foto’s van het personeel kwamen toen de vertrouwde dunne prospectus vervangen werd door een schoolgids. De schoolgids werd steeds dikker: zo veel mogelijk praktische informatie. Eind 80-er jaren was het geen enkel probleem om het complete adres van directie, personeel, bestuur, medezeggenschapsraad of leden van de ouderparticipatie in de schoolgids af te drukken. Dat is nu uit oogpunt van privacy absoluut niet meer denkbaar . Begin 90-er jaren werden ook de pasfoto’s van het personeel in de gids afgedrukt. Scholen probeerden elkaar op die manier de loef af te steken. Ons visitekaartje!
En aangezien de schoolfotograaf er dan toch was kon hij ook meteen een foto van het gehele personeelsteam maken. Dit soort foto’s was een jaarlijks zichtbare ergernis: ‘Hallo, hallo…dichter bij elkaar… jij daar met die….iets meer naar links ….….naar de lens kijken….ik maak er nog eentje’. Hieronder een impressie van het ritueel met foto’s uit 2009, gemaakt door Anne Regts.

Soms kregen we een grapje van de fotograaf cadeau om onze groep wat losser te krijgen. Een enkeling presteerde het om de overdreven lolbroek uit te hangen maar dat werd bepaald niet op prijs gesteld. Vaak werd de foto binnen gemaakt maar de mooiste foto’s kreeg je toch buiten. Staande op een trap, op tafels, op stoelen. Maar wel dicht bij elkaar.

1. ‘Sancta Maria’ tot 70-er jaren

3. ‘Sancta Maria’ 80-er jaren

(Binnenkort worden hier teamfoto’s geplaatst)

4. ‘Elkervoorde’ 90-er jaren

(Binnenkort worden hier teamfoto’s geplaatst)

5. ‘Alfrinkcollege’ (20)00- er jaren

Collega’s komen en gaan

In elke werkkring verandert met het jaar het personeelsbestand.

Wij stonden er in ieder geval versteld van met hoeveel verschillende collega’s we tijdens onze schoolloopbaan wel niet hebben gewerkt. Ruim 400 collega’s in die 40 jaren. Doorgaans betreft het een paar mutaties aan het begin van het schooljaar. Er zijn ook jaren geweest dat je van een ‘invasie’ mag spreken. Zoals in 1971 toen Pieter begon op Sancta Maria. Maar ook 1975 was zo’n jaar. En wat te denken van januari 2001 toen de beide teams van Bernard Alfrink Mavo en Elkervoorde samengevoegd werden op de locatie St.Jozefstraat. Het jaar 2002 spant de kroon: maar liefst 17 nieuwe collega’s begonnen destijds hun werkzaamheden aan het Alfrinkcollege!

En dan zijn er tijdens een schooljaar ook nog regelmatig wisselingen ten gevolge van meestal ziekte of zwangerschap. ‘Ik val in voor…’ wordt er dan aan toegevoegd als iemand zich voorstelt voor zover dat nog niet centraal is gebeurd. Of een collega neemt afscheid omwille van een carrièrestap. En zo nu en dan was er sprake van een gedwongen afscheid omdat iemand niet (goed) functioneerde. Of vanwege een bezuiniging, een reorganisatie of een plotseling afscheid.

Collega’s komen en gaan. Heel vaak gaat het vertrek vergezeld van een lovend woordje van een leidinggevende en/of directielid tijdens een teamvergadering. En ga je met (vervroegd) pensioen dan gebeurt dat vaak  in een speciale bijeenkomst onder het genot van een borreltje en hapje. In de regel gezellige bijeenkomsten met veel terugblikken en uit verschillende hoeken belicht. Cadeaus over en weer.

Dat terugblikken was ten tijde van Sancta Maria en Elkervoorde min of meer een verplicht ritueel. In 2000 is hier een einde aan gekomen. Zie hiervoor de aparte pagina 5.a.3: ‘Afscheidsboek Kruisstraat’.

Oud-leerlingen en (oud) collega’s stellen ons vaak de vraag ‘hoe heette die docent/collega ook al weer?’ ‘Wat voor vak gaf die… ik weet nog dat hij/zij ….’    Vandaar dat wij op onze site een bestand geplaatst hebben met daarin alle personeelsleden tussen 1969 en 2011. Dat kun je nog eens zoeken. Compleet zal de lijst nooit zijn; ongetwijfeld zullen we personen vergeten hebben. En ook in de jaartallen/bijzonderheden kunnen foutjes geslopen zijn. Voor aanvullingen of verbeteringen houden wij ons aanbevolen. Geef ze door via ons rechtstreeks emailades: pjm.willems@hccnet.nl of laat een berichtje achter in het gastenboek.

Binnenkort volgt hieronder het complete overzicht.

Het afscheidsboek

Het mooie idee is eind jaren zeventig geboren in de Kruisstraat. Bij  ‘Sancta Maria’. Iedereen die de school verliet was in hoge mate verplicht om een afscheidswoordje op een kaartje te zetten. Na een kort of lang dienstverband, het maakte niet uit.  De kaartjes waren op Multo-formaat en werden van begin af aan verzameld in een 17-ringsband.

Natuurlijk is dit ‘afscheidsboek’ niet volledig maar de meeste collega’s hebben wel aan dit verzoek voldaan. Dat alles bij elkaar is een bonte verzameling van persoonlijk terugblikken geworden.

Het is leuk om de verhalen van een kleine honderd oud-collega’s  nog eens terug te lezen. En het bijzondere is dat het merendeel de school prijst vanwege de onderlinge sfeer en de genoten begeleiding. Men roemt het gezellige en vooruitstrevende team dat vernieuwingen niet schuwt en de nodige werklust daarvoor aan de dag legt. Daarbij staat altijd de leerling centraal. Daarnaast de nodige anekdotes en bedankjes voor de ondervonden steun. Uit het hart gegrepen en in de regel hartverwarmend.

Met de verhuizing van ‘Elkervoorde’ naar de St.Jozefstraat is men jammer genoeg met deze traditie gestopt. Een nieuw team binnen een grootschalige organisatie. Dat ging gepaard met een andere aanpak, andere zorgen en ook andere prioriteiten.

Hieronder de kaartjes uit de 70-er jaren:

Hieronder de kaartjes uit de 80-er jaren, serie 1:

Hieronder de kaartjes uit de 80-er jaren serie 2:

Hieronder de kaartjes uit de 90-er jaren: