In elke organisatie of werkkring zijn er sleutelfiguren of steunpilaren: collega’s waarop je kunt vertrouwen en waar de organisatie altijd op kan terugvallen. Collega’s die jarenlang alles aanpakken wat gedaan moet worden, in voor- en tegenspoed. Zij zetten de toon wat betreft de werkcultuur. En altijd met grote inzet en veerkracht.

Ook bij ‘Sancta Maria’ (en vanaf 1993 onder de naam ‘Elkervoorde’ ) is dit het geval.  Met alle respect voor de harde werkers van het eerste uur uit de periode vóór de verhuizing in 1959 – vanaf dat moment officieel ‘Sancta Maria’ geheten –  en zonder ze allemaal met naam te noemen, zie je op bovenstaande foto een aantal van die 1e generatie steunpilaren uit de 60-er jaren. De schoolbevolking blijft maar groeien en ondanks die nieuwbouw blijven er huisvestingsproblemen. Volop werk aan de winkel. Nieuwe vakken, nieuwe ontwikkelingen. Denk bijvoorbeeld aan de invoering van de Mammoetwet in 1968. Een maatschappelijke opdracht om daar goed op in te spelen en naar de werkvloer te vertalen. In deze rubriek halen we een aantal van die ‘steunpilaren’ voor het voetlicht, in willekeurige volgorde. Hun werkwijze; hun verdienste voor onze school. Er is echter één persoon die met recht het spits afbijt. Hij is het immers die bij zijn afscheid tot ridder is geslagen! Adel verplicht.

1.’Sir’ Martien Verberne (1926-2019)

Martien Verberne heeft op 10 januari 1986 officieel afscheid genomen van de school. Hij maakt dan na een bijna 38-jarige onderwijsloopbaan gebruik van de VUT-regeling. Van 1948 tot 1960 was Martien als onderwijzer werkzaam aan de Sint-Jozefschool te Helmond. In die tijd behaalde hij vele aktes en diploma’s. Vervolgens werkte hij van 1960 tot 1966 aan de Lhno-school Mariëngaarde te Aarle-Rixtel. Vanaf 1966, dus bijna 20 jaar lang, was Martien in dienst bij ‘Sancta Maria’.

Martien was een fijne, aimabele collega. Altijd bereid je te helpen. Gezien zijn brede inzetbaarheid en kennis van zaken heeft hij de school in al die jaren ondersteund. Samen met Yvonne Meereboer (en later o.a. ook Dick Doezé) was hij verantwoordelijk voor de buitenschoolse activiteiten ook wel de BAD genaamd. Hij zette de vormingsdagen op; organiseerde de DOE-dag, de Fieldworkdag. Hij organiseerde de personeelsfeesten, schreef teksten, liedjes enz. voor jubilea en dirigeerde daarbij ook nog eens. In de beginjaren 70 zette hij samen met Pieter het ‘documentatielokaal’ op in lokaal 21 van de Trip. Vele boeken zijn er in dit verband door het personeel geplastificeerd en kregen stuk voor stuk een SISO-code. De intro van de studielessen met de methode Vuyk (haar visie: met samenwerken bereiken leerlingen betere resultaten). Of neem de Paas- en Kerstvieringen, de diploma-uitreikingen, het behoorde allemaal tot zijn verantwoordelijkheid. Mede onder zijn leiding kwam de eerste schoolkrant tot stand en zat hij jarenlang in de redactie. En daarnaast nog het gewone lesgeven en dan hoofdzakelijk het vak Engels. Kortom, een duizendpoot met een litanie van werkzaamheden ! In één van zijn afscheidsliedjes stond de toepasselijke tekst:

        Martien die is all-rounder, van alle markten thuis

        Inzetbaar op alle fronten: genoeg aktes in huis

En daarnaast was er ook nog het gezin. Zijn vrouw Doris en zoon Toon. Zijn vele hobby’s en bezigheden zoals het koor waarin hij zong. Stijldansen, een rugnummer zou hem niet hebben misstaan! De heemkundekring, tuinieren, archiveren en archieven. Zoals zijn duizenden bidprentjes.

Martien heeft de huisvestingsproblemen van de school ook aan den lijve ondervonden. Van 1966, het jaar waarin Martien begon in Deurne, tot 1968 gaf hij zijn lessen in het vrijstaande gebouw nabij de achteruitgang. Daar werden hoofdzakelijk in de avonduren de lessen van de Mater Amabilis gegeven en droeg sinds 1965, na de opening door burgemeester Hoebens, de naam clubgebouw ‘De Muggenhoek’.

Vervolgens heeft hij nog les gegeven  in de soos in de Visser; enige tijd later in de vrijgekomen klaslokalen van de St. Annaschool. Uiteindelijk kwam in 1970 de totaaloplossing, het gebouw van de voormalige meisjes-Mulo. Martien kreeg in ‘de Trip’ een vast lokaal. Lokaal 20 werd zijn domein. En tevens betrok hij in hetzelfde gebouw voor zijn nevenactiviteiten de kamer van de vroegere moderator, direct naast de voordeur gelegen. Op een later moment is die kamer in handen gekomen van de IHNO-leiding. Anneke Boudens noemde hij in dit verband bij zijn afscheid ‘kraakster van de kamer van de BAD-commissie ten bate van het IHNO’.

Het gebouw van de Mater Amabilis werd in 1974 ‘gekraakt’ door de jongeren van Freeland. Daar ondervond de school toch de nodige overlast van. In 1977 is dit gebouwtje gesloopt aangezien er een tweede gymzaal gebouwd ging worden. Freeland voegde zich bij ‘De Roos’ in het Haageind.

Al was Martien bij diverse gelegenheden vrijwel altijd de vaste ceremoniemeester, toch waren er ook feesten waarbij hij aan de andere kant van de tafel zat of stond. Zo vierde hij op 21 september 1973 zijn 25-jarig onderwijsjubileum. Dat begon met een receptie in De Vierspan te Deurne. Vervolgens werd op school in besloten kring het echte feest gevierd.  Destijds had de school nog geen aparte aula. Gasten werden meestal in de hal van het hoofdgebouw ontvangen en toegesproken waarna in lokaal 7 en 8 het feest werd voortgezet. Lokaal 7 was wat groter en deed naast ‘aula’ ook dienst voor bijvoorbeeld personeelsvergaderingen of als overblijfruimte. En op 1 februari 1979 stond hij wederom in het middelpunt toen op school het koperen schooljubileum van Martien gevierd werd. En ook nu werd Martien door collega/schrijver en dichter Matern Gijsen toegesproken !

Met het vorderen van de jaren verliepen de schooljaren voor Martien steeds moeizamer. Het viel niet mee om de jeugd te blijven motiveren. Je wordt wat minder flexibel. En aangezien er een gunstige, vervroegde uittredingsregeling kwam, was voor Martien en Doris de knoop snel doorgehakt.

Op 20 december zijn laatste teamvergadering voor de Kerstvakantie van 1985. Naast het a.s. 40 jarig jubileum van ‘Sancta Maria’ staat ook ‘En dan nog wat…’ op de agenda. Dat heeft alles te maken met het naderende afscheid van Martien. Van zijn vakgroep krijgt Martien een bloemetje, een opsteker. Het team zingt ter gelegenheid van deze ‘laatste uurtjes’ op de wijze ‘De hoogste tijd’ –  een lied van Rudi Carrell uit 1968 – voorzien van een toepasselijke tekst met als refrein: ‘Je vindt nergens zo’n collega van het kaliber zoals jij. Zo gezellig, zo gewoon maar ook zo gek. Al die dagen, voor altijd; we hebben al heimwee voor het vertrek’. En Martien reageert meteen na afloop met een mooi gedichtje, in de gauwigheid snel op een blaadje geschreven.

Op 10 januari 1986 volgt dan het definitieve afscheid met diverse toespraken, liedjes en optredens.

De samenspraak tussen Elly Sweere en voorzitter Harrie Kanters, een alfabetisch gerangschikte levensloop. Het optreden van de overige leden van de oriëntatiegroep ‘Vederlicht’ Betsie, Joke en Sjef.

De topper van de avond was echter het optreden van vakcollega’s Hans en Kees met hun ‘greatest show on earth’.

Ze waren ‘great, great, great’ ! aldus de dan inmiddels tot ridder geslagen ‘Sir Martin’. Een ridderslag en dat in de aula van de Kruisstraat ! En nog wel in de orde van de Gouden Handdruk en de Zilveren Voetafdruk ! Dat was voor iedereen een grote verrassing.

Bij zijn afscheid kreeg Martien diverse cadeaus. Van elke actieve collega kreeg hij een prentje, verzameld tot een prentenkabinet in een ringband.

Op zijn beurt schonk Martien de school een boom, een Prunus, die hij in het najaar van 1986 onder toeziend oog van Riet Angenendt en Jac Worms, zelf plantte. En wel in de tuin vlak voor zijn lokaal 20 van ‘de Trip’. De boom staat symbool voor de groei van de jeugd; van de school. Daarnaast had hij voor eenieder nog een toepasselijk ‘levend prentje’ in de vorm van een zakje bloemzaad.

De boom die Martien destijds heeft geplant heeft het helaas niet gered. Vanaf 2016 prijkt er op die plek een reclamebord in de tuin. ‘Betaalbare koopappartementen in cultureel erfgoed’ staat erop vermeld. Cultureel erfgoed dat mede door ‘Sir Martin’ tot stand is gebracht. Martien is op 13 februari 2019 overleden te Mierlo en op 19 februari is de uitvaartdienst in Aarle-Rixtel – met gilde-eer – gehouden. Een aantal oud-collega’s hebben de dienst bijgewoond.

Zie voor het onderdeel ‘de schoolkrant’ de categorie Onderwijs, 2.b.2.

2. Jos Eevers ()

 

 

 

Afscheid collega’s Jacques Pricken en Henny Verhoef en daaraan gekoppeld…

het 40 jarig onderwijsjubileum van Ad van de Corput en het 25 jarig onderwijs- en schooljubileum van Sjaak Cornelissen

Op vrijdag 15 juli 2016 hebben opnieuw 2 collega’s afscheid genomen. Dit keer niet op school maar op locatie. Het feest vond plaats bij de Natuurpoort ‘de Peel’ aan het Leegveld gelegen in Deurne.

Allereerst Henny Verhoef die pas na de fusie op het Alfrinkcollege is komen werken. Om precies te zijn in 2002, samen met nog 16 andere nieuwe docenten. Jan Oomens was toen nog de deelschoolleider. Henny verzorgde de biologie-lessen bij de Mavo (voorheen T/G), aanvankelijk bij de kerngroep 3-4 Mavo en later bij 1 Mavo. Hij weet heel veel op het gebied van ICT maar persoonlijk ben ik vooral onder de indruk van zijn brede algemene kennis. Bij de AC-quiz heeft ons team ‘SuperB4’ daar altijd dankbaar gebruik van gemaakt.

Jacques Pricken is een echte ‘Sancta Mariaan’, begonnen in 1976. Samen met o.a. Helmie Cuppens, Dick Doezé, Ad van de Corput en Mariet Zanders om er maar enkele te noemen. Tekenen en Handvaardigheid waren zijn vakken. Daarnaast maakte hij beurtelings met René Cober, het cadeau voor de eindexamenkanditaten: een poster of een verjaardagskalender. Later werden dat de omslagen van de schoolgids. Maar ook voor het cabaret en de musical heeft hij het nodige decorwerk verzet. Nu in 2016 neemt hij na 40 jaar trouwe dienst – hij vierde vandaag ook zijn 40-jarig onderwijs- en schooljubileum –  afscheid van het onderwijs.

Het jubileum van …

En passant vieren twee andere collega’s hun jubileum maar nemen zeker nog geen afscheid. Ad van de Corput begon eveneens in 1976 zijn werk aan Sancta Maria. Aanvankelijk als docent AVO-vakken en later gespecialiseerd in wiskunde en dan met name leerjaar 2. In 2011 nam deze ook metselende docent wiskunde de koptaak ‘veiligheidscoördinator’ over van Mieke. En… met verve: Probeer niet te vluchten c.q. onder te duiken als er een calamiteit speelt! Op deze heuglijke dag viert Ad zijn 40 jarig schooljubileum.

Sjaak Cornelissen viert zijn 25 jarig onderwijsjubileum en was in 1991 de opvolger van Wim van Dongen. Wat een toeval dat ook hij op deze dag aanwezig was. Als docent wiskunde zat Sjaak aanvankelijk in de kerngroep Kader maar is inmiddels ‘overgestoken’ naar TG dat nu 3-4 Mavo wordt genoemd. En Sjaak is al jarenlang een zeer verdienstelijk roostermaker en zit eveneens in de organisatie van de PUD-commissie.

Het was een komen en gaan van optredens voor de 4 hoofdpersonen. Bijzondere diersoorten werden gespot. We waren getuigen van een opfris-examen. Kerngroepen en vaksecties zetten hun beste beentje voor. En ook de jaarlijkse Oriëntatietocht bleek weer een goede inspiratiebron voor de diverse stukjes.

Pieter Seuren zong aan het slot van de optredens speciaal voor Jacques een prachtig lied op de wijze van het bekende Limburge lied ‘Koempel Sjeng’. Een bescheiden maar veelzeggende tekst. Chapeau! Een heel gezellige en geslaagde avond. En wat betreft de collega’s die afscheid hebben genomen: Het ga jullie goed en tot ziens, zeker op onze jaarlijkse reünie!

Hieronder een aantal foto’s aan de hand waarvan we de sfeer nog eens kunnen proeven.

De eerste serie foto’s:

De tweede serie foto’s:

Afscheid collega’s Ine Rijntjes en Hans van Rutte

Op vrijdag 3 juli 2015 hebben Ine Rijntjes en Hans van Rutte een streep gezet onder hun onderwijscarrière. Het was een sfeervol en gezellig afscheidsfeest. Zoals vanouds. Naast de huidige actieve collega’s waren er een heleboel oud-collega’s uitgenodigd.

Op diezelfde avond werd er ook afscheid genomen van vrijwilliger Louis van Nunen.

 

Zoals meestal was er geen receptie gepland maar bij binnenkomst ontstonden spontaan twee rijen met wachtenden om enerzijds Ine met haar man Jos en kinderen en anderzijds Hans en Leny met hun gezin, de hand te schudden.

Daarna opende ceremoniemeester Joost Roffelsen de avond en presenteerde hij het ‘hitteplan’. Het afscheidsfeest viel midden in een hittegolf! Aansluitend kon iedereen genieten van een uitgebreid koud buffet dat met een fris toetje werd afgesloten.

Vervolgens waren het de kerngroepleiders Herman Geenen (van Ine) en Mingo Smulders (van Hans) die een toespraak hielden.

 

Hans van Rutte, afkomstig uit Den Haag, was sinds 1974 werkzaam op Sancta Maria als docent Engels en was daarmee de opvolger van Peter Veltman. Samen met Diny Michels begeleidde hij destijds de leerlingen van de determinatieklas. En niet te vergeten, alle leerlingen met dyslexie, in eerste instantie samen met Annalies Nijenhuis.

Ook Ine Rijntjes, afkomstig uit Rotterdam, kwam in 1991 naar Sancta Maria als docent Nederlands. Ook zij begeleidde daarnaast leerlingen o.a. als zorgcoördinator en later als onderwijskundig begeleider bij haar kerngroep op het Alfrinkcollege.

Twee heel aardige en hardwerkende collega’s. Dat was ook min of meer de strekking van de toespraken en de cabaretstukjes van de kerngroepen, de vakgroepen Nederlands en Engels en het hoge bezoek uit Engeland! Ook bandleider Pieter Seuren deed zijn zegje.

Tegen het einde van het feest werden er een aantal muzikale stukjes ten gehore gebracht door Pieter Seuren, Pim en Bob van Rutte en drummer Hans zelf! Ine en Hans sloten de avond af met een toespraak en zetten daarmee een streep onder hun onderwijscarrière. Alle aanwezigen kregen een pen als aandenken.

Om kort te gaan: een heel sfeervolle avond waarbij we afscheid hebben genomen van twee boegbeelden van het Deurnese Vmbo-onderwijs.

Het ga jullie goed en tot ziens, zeker op onze jaarlijkse reünie!

 

Hieronder een aantal foto’s aan de hand waarvan we de sfeer nog eens kunnen proeven. Serie A:

 

Hieronder serie B:

Afscheid collega’s Dick Doezé; Annalies Nijenhuis en Jan ter Horst

Op vrijdag 22 juni 2012 heeft het Alfrinkcollege afscheid genomen van een drietal collega’s. Jan ter Horst, conciërge en aanvankelijk werkzaam op het Hub van Doornecollege, werd op een passende wijze in de bloemetjes gezet. Annalies Nijenhuis kon helaas vanwege ziekte op deze avond niet aanwezig zijn. Zodra de omstandigheden dat toelaten zal haar het cadeau alsnog overhandigd worden. Op deze avond nam Herman de honneurs van Annalies waar.

De hoofdrol op deze avond was weggelegd voor Dick Doezé. Na een onderwijsstart in Zoetermeer is hij in 1976 op Sancta Maria komen werken. En al heel snel nam hij het voortouw als voorzitter van de Buitenschoolse Activiteiten, later omgedoopt tot PACCOM. De vele groepjes die deze avond een optreden hebben verzorgd hadden zichtbaar geen gebrek aan inspiratie gehad. Integendeel, het waren allemaal heel treffende sketches maar ‘Dikkie Dik’ stak er toch wel bovenuit. Wat kan die Jan leuke verhaaltjes vertellen!!

Hieronder een fotoimpressie van deze avond waarop tevens de leden van de voormalige kerngroep Kader te gast waren. Kortom een druk bezochte maar vooral  heel gezellige en sfeervolle avond waar de hoofdpersonen zichtbaar van hebben genoten.

Serie A

Serie B

 

Advies en devies van Dick

Ik had nog gedacht en gehoopt dat het cabaret zonder mijn inbreng kwalitatief onder de maat zou zijn. Hierin ben ik zwaar teleurgesteld, het gaat gewoon door zonder mij. Erger nog het was een stuk beter zonder mij. Het was, ik gebruik maar een contaminatie, overgeweldigend, geweldig overweldigend. Heel erg bedankt iedereen. Jullie hebben er voor mij en Petra, Bart, Lieke en Edo een onvergetelijke avond van gemaakt.

Zorg dat je als team in dit soort dingen blijft investeren is mijn advies cq devies.

Afscheid collega Ivo Verhagen

Op vrijdag 10 februari 2012 heeft het Alfrinkcollege afscheid genomen van collega Ivo Verhagen. Het afscheid vond plaats in Zalen van Bussel te Deurne en wel in de vorm van een toepasselijke vrijdagmiddagborrel. Ivo en Trix waren blij verrast met een speciaal optreden van de cabaretgroep ‘5 van de Rooie’ waaraan Ivo ook diverse keren zelf actief heeft deelgenomen. Hij kreeg zelfs de beker van de eeuw uitgereikt.

Naast de lessen LO was hij ook jarenlang lid van de feestcommissie.

Alles bij elkaar een heel gezellig afscheidsfeestje. Ivo, Trix en de kinderen toonden zich blij verrast.

En uiteraard met dank aan de mensen van de organisatie!

Zie de foto’s hieronder.

Donderdag 23 juni kwam de Arbo-werkgroep o.l.v. Mieke voor de laatste keer tijdens dit schooljaar bij elkaar. Ook de opvolger van Mieke, Ad van de Corput, was van de partij. De afgevaardigde van PC, Peter Bekkers, moest nog even verstek laten gaan.

Bij gelegenheid van het feit dat zowel Gerard Boerkamps als Mieke Willems de werkgroep gaan verlaten, was er een etentje in restaurant ‘De Heerlijckheid’ te Deurne. Een verrassingsmenu met vier gangen!

Afscheidsfeest

 Op vrijdag 1 juli 2011 hebben wij een geweldig afscheidsfeest gekregen. De activiteitencommissie o.l.v. Jacqueline Schellens en Els van Helmond heeft er een onvergetelijke dag van gemaakt. En dat alles in de vorm van een verlengde vrijdagmiddagborrel.

Allereerst was er van 16.00 – 17.00 uur een receptie. Naast speciale genodigden, voor het merendeel oud-collega’s, was er ook voor collega’s van het Peellandcollege, het Hub van Doornecollege, de Sprong en ook het Stafbureau (voorheen B&O) gelegenheid om afscheid te nemen.

Met een soort van gelegenheidscombo (Pieter Seuren, Hans van Rutte en zangeres Jacqueline Schellens) op de achtergrond werden flink wat herinneringen opgehaald. Het was nog net geen reünie.

Om 17.30 uur stond een koor van collega’s en oud-collega’s, onder leiding van dirigent Piet van de Rijt, klaar om de bekende canon ‘Wel gefeliciteerd vandaag’ als welkomstlied ten gehore te brengen. Aansluitend was er voor de genodigden  de gelegenheid om ons te feliciteren.

Al vrij snel volgde o.l.v. een aantal BHV-ers een ontruiming. Iedereen, niemand uitgezonderd, moest naar buiten! Daar stond, bij de onderdoorgang, een friteswagen klaar om alle gasten van een frietje met snack dan wel een broodje beenham te voorzien. Op dat moment waren er ook al een aantal bekende serveersters – vooral op zoek naar een goede beoordeling – in dienst om ons op allerlei momenten te bedienen.

Eenmaal weer binnen werd er met begeleiding van het schoolorkest een cabaret uitgevoerd waarin de rode oriëntatieauto de rode draad vormde. ‘Pieter’ aan het stuur en ‘Mieke’ belast met de navigatie, beide druk bezig met het uitzetten van de zoveelste oriëntatietocht. Bepaald geen aannames!

En dat werd dan weer afgewisseld met een gevoelig liedje van Sjaak Cornelissen; met van oudsher bekende melodieën en teksten; met een ongedwongen toespraak van de twee kerngroepleiders Harold van der Burgt en Mingo Smulders. Regelmatig kregen wij een HOS: head on shoulder! Vervolgens was er de Helmondse vertegenwoordigster van het Lèèsplenkske. Het cabaret kreeg een vervolg door Dick Doezé die allerlei anekdotes uit het verleden ophaalde. Dan was er de verrassende videoboodschap van Annalies Nijenhuis met de aanvulling gedaan door Herman Geenen. Tenslotte wist de cabaretgroep met het toepasselijke lied ‘Daar gaan ze’ bij ons de gevoelige snaar te raken.

Woorden schieten te kort om de sfeer, de toon, gevoelens of wat dan ook uit te drukken. Gezelligheid kende geen tijd want de geplande eindtijd van 21.00 uur liep spontaan uit naar 24.00 uur. Een heel warm afscheidsfeest waarbij bijna iedereen er was. Ook onze kinderen met vriend of vriendin vonden het erg fijn om de waardering van het team zo te ervaren. En zelfs op de afsluitende plenaire vergadering werd dit afscheidsfeest als een voorbeeld van betrokkenheid aangehaald.

En dan tenslotte het slotwoordje.

Afscheidstoespraak Pieter&Mieke

Beste collega’s en genodigden,

Pieter:

Het afgelopen schooljaar hebben wij zelf al veel teruggeblikt. In die 40 jaren hebben wij veel leuke, gezellige maar ook bijzondere dingen meegemaakt. Via onze website hebben we dat met jullie gedeeld. Inmiddels hebben we van collega’s en oud-collega’s al heel veel positieve reacties daarop gehad. Zelfs vanuit het verre Turkije!

Mieke:

Vandaag staan jullie als team van het Alfrinkcollege bij ons afscheid stil. En ook hier zijn een heleboel fijne herinneringen opgehaald. Het heeft onze verwachtingen ver overtroffen. Voor al die inspanningen, zeker in deze drukke tijd van het jaar, willen we jullie allemaal heel hartelijk danken. Het heeft ons goed gedaan.

Pieter:

Wij hopen dat het team van het Alfrinkcollege in de nabije toekomst eindelijk de rust en de ruimte krijgt om zich meer op het onderwijs te richten en minder op de organisatie. Dit team heeft tijdens het fusieproces aangetoond over veerkracht te beschikken. Een team met potentie. Voor ons was het vooral een hecht team waar naast het gewone werk ook nog tijd was en is voor andere dingen.

Mieke:

De ‘jus van het werk’, zo hebben we dat op onze website genoemd. Allerlei vormen van cabaret; de oriëntatietochten; de vele docentenreizen. Maar ook die keren dat we samen met elkaar ‘buitenlands’ gingen koken. Het waren altijd heel gezellige bijeenkomsten. Maar ook gewoon dat telefoontje van of naar een collega; een geschreven kaartje. Persoonlijke belangstelling is goud waard.

Pieter:

Met een aantal collega’s hebben we intensief samengewerkt maar vooral ook intensief genoten. ’s Morgens vroeg al bij de koffie, in een pauze maar in de regel na werktijd. Het gezellig samenzijn bij het inzetten van een vakantie. En dan afloop bij ons thuis op de koffie. Oprechte discussies waarbij de medeklinkers wel eens wegvielen. Zo maar een paar van die momenten die bij ons tot in lengte van dagen zullen blijven hangen. Heel vanzelfsprekend bij dit team. Juist die combinatie is werksfeerbepalend.

Mieke:

Daarnaast natuurlijk ook je gewone werk. Het lesgeven. Van ‘Juffrouw, ik durf het gas niet aan te steken’ tot aan de gasten die destijds in het restaurant per se op dezelfde plaats wilden zitten. Tijdens praktijklessen handen te kort komen. En dan weer omschakelen naar perikelen rondom je koptaak.

Pieter:

Ik heb eens ooit gezegd dat een doelstelling van mijn lesgevende taak is om minstens één leerling per week blij te kunnen maken. Op het eind van elk schooljaar hoor en lees ik van leerlingen terug dat me dat heel aardig gelukt is. Een paar weken geleden kreeg ik van enkele derdejaars leerlingen het verzoek om nog een jaar langer te blijven. De toon waarop had me bijna verleid. Een groter compliment kun je niet krijgen.

Pieter:

Met respect en waardering voor alle collega’s die vanavond hebben opgetreden willen we toch heel expliciet de PACCOM, Els en Jacqueline, bedanken voor de organisatie want zij hebben immers dit feest, via de voor mij vertrouwde formule van een uitgebreide vrijdagmiddagborrel, mogelijk gemaakt. Onze speciale dank daarvoor.

Mieke:

Het is voor ons alle twee nog heel onwerkelijk dat je niet meer naar je werk hoeft. En nog wel op hetzelfde moment. Straks in september zullen we dat pas echt gaan ervaren. Eén ding staat vast. In al die jaren hebben we een aanzienlijk netwerk van fijne collega’s opgebouwd. Met een aantal daarvan onderhouden we goede vriendschapsbanden. Hopelijk blijft dat zo. Daar hechten wij sterk aan. De deur op ons vertrouwde woonadres staat altijd open. Jullie blijven van harte welkom.

Pieter:

En via de website zullen we jullie blijven informeren. Er ligt nog zoveel materiaal om bewerkt en geplaatst te worden. Met uiteraard straks een terugblik op dit bijzondere afscheidsfeest. Sancta Maria, Elkervoorde en het Alfrinkcollege, wij hebben er met plezier gewerkt hoewel het toch op elk adres weer anders was. Een fijn team van collega’s vormt echter de rode draad. Zonder relatie geen prestatie! Bedankt voor jullie collegialiteit; het ga jullie goed. En… graag tot ziens!

Mieke en Pieter